Ik zit in een restaurant en bestel eten.

Ik kijk naar mijn placemat.

Ik schrijf iets op.

Een zin.

‘tomatensoep’.

Ik wacht

Ik sip van mijn wijn en wacht

ik kijk naar buiten

Ik zit in de trein en kijk naar buiten

De trein raast voort en tegenover mij zit een jongeman van mijn leeftijd verveelt in een tijdschrift te bladeren

Ik zit in een café

Ik kijk naar de mensen die drinken en lachen

Ze eten hapjes en wiegen nonchalant met hun heupen

Ze hebben gesprekken die ik dood nog niet zou willen voeren

Over schoenen bijvoorbeeld, of honden

Ik ben op een groepsreis

Ik ben degene die de vragen stelt, de weg vraagt, de route zoekt, het restaurant kiest, het plan bedenkt

Ik zit in een restaurant te eten met heel veel mensen. Er wordt om mij heen gepraat. Om mij heen wordt er gepraat. Ik luister. Lawaai. Messen vorken muziek stemmen lachen moppen filosofische gesprekken geouwehoer.

Ik eet. Ik vraag aan iemand naast me of ze het eten lekker vindt. Ze knikt. Ik glimlach. Ze glimlacht terug.

Ik fiets naar huis

Het regent

Het is stil op straat

Op een paar mannen na

Ik fiets tussen mannen door

Ik fiets door donkere steegjes tussen mannen door

Voor auto’s langs met mannen erin

ik fiets langs hen heen

Ik zwaai naar ze vanaf mijn fiets

Ik fiets naar huis

Mijn bed verwelkomt me

Mijn koffiezetapparaatjeverwelkomt me.

Mijn computer verwelkomt me.

Mijn toetsenbord verwelkomt me.

Verwelkomt me verwelkomt me.

Ik schrijf.

Ik ben hier, schrijf ik.

Ik ben hier.

Iets over januari

Iemand zei laatst dat dat eigenlijk één lange maandag is.
Ben ik het mee eens.

Verder moeten mensen hun kinderen niet in kasten opsluiten. Dat naar aanleiding van het 'Jessica-project' waar ik aan mee doe.
Mensen moeten projecten geen meisjesnamen geven.

Ook moeten ze geen uitvaartplechtigheid voor hun dooie hond houden. Het is, per slot van rekening, een hond.

Ook moeten ze op die hondenbegrafenis niet 'Wish you were here' van Pink Floyd draaien. Muziek en honden gaan niet samen. Honden gaan daar van janken. Muziek is voor mensen, niet voor honden. En zeker 'Wish you were here' van Pink Floyd niet.
Dat is namelijk één van de mooiste nummers aller tijden. En dan ook en vooral de Tekst.
Niet voor honden dus.

[...]
how I wish
how I wish you were here
we're just two lost souls swimming in a fishbowl
year after year
running over the same old ground
what have we found
the same old fears

wish you were here

Iemand zei daarover 'This song ends too soon.'
Daar ben ik het mee eens.

Mensen moeten ook niet vertellen over hun hond dat hij, terwijl hij naar 'Wish you were here' van Pink Floyd luisterde, altijd seks had met een kussen. Dat ze daarom dat nummer op zijn begrafenis wilden draaien.
Ik moet dat niet lezen over die mensen.

Mensen moeten geen oproep doen aan andere mensen of er vrijwilligers zijn die zich willen laten opeten door die eerste mensen.
Mensen moeten elkaar geen poep in het gezicht smeren.
Mensen moeten geen babylijkjes eten.
Of hun kat in de magnetron stoppen.

Mensen moeten nou eens normaal gaan doen. Stelletje absurdelingen.
Straks leven we in een wereld waarin mensen dood gaan omdat ze dachten dat ze gebeld werden op hun mobiel, maar de ringtone bleek een échte spoorwegovergangwaarschuwingsbel te zijn. In zo'n wereld wil ik geen schrijver zijn. Dan blijven mijn woorden altijd een slap aftreksel van de werkelijkheid.

Gelukkig is het januari. Koud en saai. Kan ik de wereld nog een beetje zelf verzinnen.

Does it really sound better when in English?

Someone who told me his brain didn’t like him

Someone questioning my world and his

Someone who hated her father

Someone who cried when reading a book

Someone who kissed me and asked

If the things we were fighting

Were the things we should embrace

Consciousness

Love

Physical pleasure

Sunlight

Loud music

Alcohol

Dancefloors

Horses

Hikes

Long distance traveling

Loneliness

Boredom

Amazement

Shock

Fear

Doubt

Anger

Water

Food

Life

Is the fighting over?

Our mouths are running dry

Our eyes are growing numb

My socks prefer to disappear

No clean clothes left

And I’d love to get back

Hiding from

No sleep provided

No food supplies

But deep love flowing out of our mouths

Sinking into staircases that need to be cleaned

Worlds flickering in campfires

Travelling hands

Eyes

Missing you

Learning to miss

To hate

To misunderstand

Agree to disagree

Keep smiling when your tired

Learn to fight

To stop fighting

Be in the moment

Exist in the here and now

Make choices

Mistakes

Love

Jump up and down

Know someone will catch you

I will catch you

I will catch you

If you fall

Zeer zeer dringende deadlines

Verdomme ik moet aan het werk!

“U staat op het punt vijf tabbladen te sluiten. Weet u zeker...?”

En de twijfel slaat weer toe.

Het was eens kerst

Kerst is een groot feest dat er gevreten moet worden en liters slagroom gedronken. We luisteren slechte muziek en brullen dat het prachtig is. Er zijn kaarsen en sterren en er wordt gepraat over dingen. Hans heeft een bobbel in zijn pik bijvoorbeeld en Truus heeft nu een wijf, met een huis in Almere.

We dansen een beetje in de huiskamer en we zingen

Kleine man, als je bij mijn zijde blijft, dan weet ik dat ik voor niemand hoef te schuilen.
Zie nu hoe je loopt te rennen kom en pak mijn hand ik ben bij je. Kijk hoe je loopt te zingen kom maar bij me ik hoor je heus.
Kleine man, begrijp maar dat ik weet dat er een dag komt dat we de zon zullen vangen.

Of ik zing dat en de rest zingt over hun hart met kerst vorig jaar en hoe ze dat weggegeven hadden, maar dat is ook onnozel natuurlijk.

We hebben heel veel letters gekregen gedrukt op papier en gekaft in dikke plakken karton, die we nog eventjes op ’t kastje laten. Het vriest het vriest en alle gedachten blijven vrij en onder nul. Mijn mama weent dikke tranen om hoe het toch allemaal en mijn papa kookt wild zwijn met kruiden en vele uien. We lopen en lopen onze neuzen en onze voeten en onze handen kleuren roze en onze adem komt in wolkjes. De bomen zwijgen ervan, die kennen dat nu allemaal wel.

De mensen hebben bedacht dat er een man bij mij moet horen die mijn schouders wrijft en mijn lippen likt. Het baart ze grote zorgen. Of hij dan zwart haar moet hebben of blond en waar of hij zijn geld mee moet verdienen willen ze weten, want Jan heeft Roos en Pim heeft Nina en wie heb jij zo vragen ze. Ik zeg hij moet een trui hebben om te lenen en een schip om mee weg te varen. De rest scheelt me niks. Ze gapen naar me met hun aardappelkoppen en lachen en roepen ach je zult wel merken. Ze hangen chocola en vuur in de bomen en ik hoop dat ’t nog sneeuwen zal.

Bij gebrek aan eigen tekst...

... maar weer eens iets van een ander. Peter de Graef in dit geval.

Ga op een gewone ouwejaarsnacht maar ‘s…
Rij de stad uit tot waar je niemand meer hoort of ziet en kijk dan maar ’s naar de bomen op een gewone ouwejaarsnacht; kijk maar ’s of je ook maar iets van het hele idee ‘ nieuwjaar’ kan terugvinden in pakweg het bos…
.. Kijk maar ‘s of je, al is het maar één struikje of zo kan vinden dat stilletjes staat te ‘ Zeven! Zes! Vijf! Vier! Drie! Twee! Een!.... Ja!’?

The master of song heeft gezegd..

I remember you well in the Chelsea Hotel
you were talking so brave and so sweet
giving me head on the unmade bed
while the limosines wait in the street.

Those were the reasons and that was New York
we were running for the money and the flesh
And that was called love for the workers in song
probably still is for those of them left.

Ah but you got away didn't you baby
you just turned your back on the crowd
You got away I never once heard you say
I need you, I don't need you
I need you, I don't need you
and all of that jiving around.

I remember you well in the Chelsea Hotel
you were famous you heart was a legend
You told me again you preferred handsome men
but for me you would make an exception.

And clenching your fist
for ones like us
who were oppresssed by the figures of beauty
You fixed yourself
you said never mind
we are ugly but we have the music.

And then you got away didn't you baby
you just turned your back on the crowd
You got away I never once heard you say
I need you, I don't need you
I need you, I don't need you
and all of that jiving around.

I don't mean to suggest that I loved you the best
I can't keep track of each fallen robin
I remember you well in the Chelsea Hotel
that's all I don't think of you that often.