Erbij

Masha:

Ik was helemaal niet bang.

Ik liep immers naast jou.

Dat dat mocht van jou
Dat was genoeg.

Ik hoorde bij jouw groep
Mensen zoals jij
Jouw rang in de pikorde.

Dat was als zweven.

Alsof ik een klein stukje werd opgetild.

Meer lucht in mijn longen, ik kon ineens zingen, dansen.
Ik liep ook anders.
Sexy en met ritme.
Niet helemaal mezelf
Maar pff, wie was dat nou helemaal.
Van mezelf hoefde ik helemaal niemand te zijn.

Ik was immers bij jou.

Ik had doodsbang moeten zijn denk ik.

Denk jij dat ook?
Ik vraag het maar even.
Dan weet ik dat ik nog in normale banen denk.

Ik zit nog op de snelweg.
De hoofdroute.
Ik hoor nog bij de rest.
Ik ben nog steeds normaal.
Zolang ik maar normaal blijf.

Ik weet niet zo goed wat er anders gebeurd.
Dat alleen al knijpt m’n keel dicht.
Ken je dat?
Ben je er nog?
Ik kan je niet zo goed zien, daar baal ik van.

Ik zit in ieder geval hier.

Geef even een seintje als je weggaat.
Dan loop ik met je mee op.