Watervallen van scherpgepunt degengekletter
Klatertranen uit waterkranen
Marktkramen in de regen
Voeten soppen in open schoenen
Roodverbrande huid met grote waterblazen
Zwarte strepen op de wangen van het schoolmeisje
Donkere kamers waar het licht ternauwernood naar binnendringt
Het wordt later maar de zon wil niet te water
Zomerschijn vervliegt
Het herfstte al die tijd
Een wildvreemde gaf mij vandaag de schuld van de regen
Iemand moet het zijn
Dan mij dus aangewezen
‘Makkelijk slachtoffer toch?’
waren zijn woorden
Hoe wist deze mij volstrekt onbekende man
Dat ik zoëven de voltallige mensheid
Mezelf incluis
Weer eens naar de verdommenis had gewenst?
Ik boog mijn hoofd en knikte
Mijn schuld
Dat lijkt me duidelijk
Het spijt me
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten